50 Old gaffers in Haarlem

De Old Gaffers Association, een vereniging van een goede vijftig klassieke jachten, is op tour door Nederland. In Haarlem liggen ze op een rij aan het Spaarne. ‘Elke zeiltocht is een wedstrijd met jezelf’.

De eigenaren van de klassieke zeilboten komen uit Engeland, Nederland en België. Ze zeilen dolgraag met hun klassieke zeilschepen. Aan boord van de Hope of Mylor leggen Kees van der Sar (uit Hoofddorp), Sjef Menu (uit Yerseke) en Karel de Leeuw (uit Huizen) uit waar hun liefde voor deze schepen vandaan komt. Het zijn schepen met een historie, waarvan de zeilers bepaald geen beginnelingen zijn. ,,Het zijn traditionele boten, het is geen tupperware-spul’’, zegt De Leeuw. ,,Je bent constant aan het wedstrijdzeilen op je boot en met jezelf’’, vult Sjef Menu aan.
De boten hebben altijd meer zeilen. Naast het grootzeil bijvoorbeeld ook twee fokken en nog een kluiver. Zo’n bonte verzameling aan doeken en tuigage geeft wat te doen aan boord. Het is zeiltje erbij en zeiltje eraf. Varend zorgen de boten voor een vrolijke aanblik, omdat de zeilen vaak wit en bruin van kleur zijn.

Historie

De boten hebben vaak een historie. Zo is de Hope of Mylor van Karel de Leeuw vernoemd naar het Engelse plaatsje waar het scheepje is gebouwd. Het ontwerp is oorspronkelijk bedoeld voor de oestervangst. Britse schippers togen met het bootje, van iets meer dan acht meter lang, naar de oesterbanken bij het eiland Wight.
Dat eiland ligt in het Kanaal en het voor deze zeetocht lichte scheepje werd verzwaard met stenen. Vanzelfsprekend gingen die prompt overboord zodra de oesters waren binnen gehesen. Op deze manier is volgens De Leeuw nog een enkele Britse visser actief, omdat scheepsmotoren de oesterbanken niet mogen verstoren. Zijn schip is overigens niet echt een visserschip, maar gebouwd als plezierjacht. Op een gegeven moment besloot de werf de bakens te verzetten en de aangepaste vissersschuit voor pleziervaarders op de markt te brengen. ,,Er zijn er ongeveer honderd gebouwd.’’

Zelfde namen

Zijn schip heeft nog steeds de oorspronkelijke naam, wat ook geldt voor de Sylvia Green van Sjef Menu. Het ontwerp van zijn boot stamt uit Amerika. Dat ontwerp werd gekopieerd door de Engelsman Michael Green, wiens vrouw Sylvia heette. Op die manier is de naam Sylvia Green op de boeg van zijn schip terecht gekomen. Toen Menu de boot kocht, heeft hij er niet over gepeinsd de naam van zijn eigen vrouw op de boot te schilderen. ,,Namen van klassieke schepen verander je niet zomaar.’’
De schippers doen mee aan een tocht door heel Nederland ter gelegenheid van het twintig jaar bestaan van de Old Gaffers Association. Deze club van botenliefhebbers is in Engeland ontstaan maar ook actief in Nederland en België. De jubileumtocht begon in Hellevoetsluis en het lustrumfeest is in Durgerdam, waarna de tocht in Enkhuizen met ‘de Slach om de Suydersee’ tussen de Britse, Nederlandse en Belgische zeilschepen wordt afgesloten.

Lees het uitgebreidere artikel van Arthur de Mijttenaere in het NHD (alleen voor abonnees).

Beeld: schepen van de OGA op een reünie op de rivier de Orwell, aan de Oost-Engelse kust.