Bauke knapt schepen op met een verhaal
De historische schepen in het water en op het erf van Bauke Aalbers (71) uit Leeuwarden vertellen een verhaal: één was van het Deense koningshuis, een ander van een politicus uit Schotland.
Zijn buren zagen een paar weken geleden vreemd op toen er een grote kraan met een schip de straat in kwam rijden. Een Schots kottertje uit 1913 kreeg een plekje bij Aalbers in de tuin. “Hij is 9 bij 3 meter. Uit officiële stukken blijkt dat het schip in opdracht is gemaakt voor Sir Walter Runciman.
Gesprekken met Hitler
Lord Runciman (1847-1937) was een Schotse scheepsmagnaat, die zitting had in the House of Commons in Schotland. “Hij heeft diplomatieke gesprekken gevoerd met Hitler en heeft geprobeerd om met Appeasement-politiek oorlog af te houden. Dat is niet gelukt.” Er kwam oorlog. “Toen Runciman naar het front moest, heeft hij zijn schip in bruikleen gegeven aan de Anglicaanse kerk, die het gebruikte om op de eilanden het evangelie te verkondigen. Dat verhaal vertelt deze Schotse kotter eigenlijk ook.”
Wat hij zo mooi vindt aan specifiek dit schip? “Het heeft een helemaal teakhouten kajuitje.” De overkapping van de stuurplaats spreekt ook tot de verbeelding. “Daar kon Runciman droog staan bij harde wind. Ik ben gek op oude scheepshistorie en van de scheepsbouw uit de glorietijd van Engeland en Schotland. Ik zit daarom ook in het werkverband Maritieme Geschiedenis van de Fryske Akademy.”
Terug naar Schotland
Ook al vindt Aalbers het prachtig gebouwd, toch moet er nog heel veel werk worden verzet. “Alle spanten, een groot deel van de huid en het dek moeten worden vervangen. Er moet een nieuw roer achter, en ook de mast moet opnieuw worden gemaakt.” Friese handen die werken aan Schots erfgoed. “Wie weet vaar ik ooit nog eens naar Schotland toe en geef ik het land de boot terug als ik oud ben.”
Op het erf in de Leeuwarder woonwijk Camminghaburen liggen nog andere verschillende bootjes tussen de bomen. Een wherry: een houten kano van honderd jaar oud. Maar ook een Frans vissersschip.
“Dat hebben mijn vrouw en ik gekocht op onze eerste vakantie samen. Het is een Cano au Lampero, er is vroeger mee gevist op makreel. Wij vonden het een prachtig bootje en daar zijn we veel mee op vakantie geweest in Nederland en Duitsland.”
Al symboliseert het vissersbootje de liefde van hem en zijn vrouw, toch komt hij op dit moment niet aan onderhoud toe. “Het is het icoon van onze relatie, maar het heeft op dit moment wat te veel concurrentie van de andere schepen.”
Noordkaper
Voor de deur in het water ligt een stalen Noordkaper. Door Aalbers zelf gebouwd. “Ik heb in 1985 de tekeningen gekocht van ontwerper Martin Bekebrede. Met deze boot hebben we altijd gevaren, maar die hebben we nu te koop gezet.”
Een ander pronkstuk is de Azania uit 1935. “Het is een Stagzeilschoener, gemaakt in opdracht van het Deense koningshuis. Het is gemaakt door de Amsterdamse Scheepswerf G. de Vries Lentsch Jr., bij dezelfde werf als waar De Groene Draeck van het Nederlands koningshuis is gebouwd.”
Geneeskunde
De Azania steekt 1.20 diep. “Ideaal om mee op de Waddenzee te zeilen.” Aalbers heeft er bijna 15 jaar aan gewerkt om het schip op te knappen. “Het onderhoud gaat natuurlijk altijd door, maar het is nu zover dat de mast erop kan en dan vaar ik hem naar Lauwersoog toe.” Dat Aalbers geen botenbouwer is geworden, mag bijzonder te noemen zijn. “Ik kon als kleine jongen al dingen uit elkaar halen en weer in elkaar zetten, zoals fietsen.” Uiteindelijk studeerde hij geneeskunde en gaf hij vervolgens les aan verpleegkundigen. “Als arts zoek je natuurlijk ook naar technische oplossingen voor problemen, zoals een botenbouwer. Maar dit werk wil ik gewoon doen en het heeft altijd gezorgd voor een goede’ hand-hoofd-hart-balans.”
Denemarken
“In het onderwijs geef je heel veel van jezelf, van het botenbouwen kreeg ik juist veel energie. Het hield elkaar goed in balans.” Aalbers heeft wel eens contact gezocht met het koningshuis van Denemarken om meer over de Azaria te weten te komen, maar het bleef stil. “Misschien moet ik toch maar eens met mijn vrouw naar Denemarken toe en dan kijken of er Denen zijn die het schip herkennen.”
Tekst en beeld: Omrop Fryslân