Bewoners Museumhaven Gouda verrast door verhalen over waterkwaliteit
Bewoners van de Museumhaven waren verrast door het bericht dat ‘hun’ water een open riool zou zijn. Een rondgang langs de waterbewoners leert dat zij de situatie toch echt anders zien. Natuurlijk komen de berichten niet zomaar uit de lucht vallen, maar enige nuance is volgens hen wel op zijn plaats.
De Museumhaven was deze zomer het onderwerp van aandacht binnen de gemeente en verschillende media. De 18 schepen die in de haven liggen, zijn niet aangesloten op de riolering. Een doorn in het oog van de PvdA, die wil dat de gemeente snel actie onderneemt. De huidige situatie wordt een gevaar voor de volksgezondheid genoemd, mede omdat er in de zomer in het water van de haven wordt gezwommen.
Ook vraagt het college van burgemeester en wethouders het hoogheemraadschap van Rijnland om een negatief zwemadvies af te geven voor die plek. Maar is dat eigenlijk wel nodig? Bewoner Willem-Jan Ribberink weet het niet. Hij was, net als andere (oud-)bewoners, verrast door de verhalen die de laatste tijd verschenen: “We doen van alles om zo energiezuinig en milieuvriendelijk te wonen, we leven óp en mét het water,” zegt hij.
Vanaf nul opgebouwd
Willem-Jan Ribberink woont sinds 1996 met zijn vrouw Barbara en hun drie zoons in de Museumhaven. Ze hebben het enorme zeilschip, een klipper gebouwd in 1896, omgebouwd tot een ruime en lichte woning met vier slaapkamers en een grote woonkamer. “We hebben het van binnen helemaal naar onze wensen aangepast,” zegt Ribberink. Ze wonen er met veel plezier. “We zwemmen zelf drie keer per week in dit water, de buurvrouw iedere dag. Het nieuws dat het water zo vies zou zijn verraste ons.”
Aansluiting op riolering
“Wij kunnen in principe zo aangesloten worden op de riolering, alleen het riool mist nog,” vervolgt Ribberink. “Wij hebben wat dat betreft geluk, we hebben het vanaf nul opgebouwd. Maar er is ook het andere uiterste: er zijn schepen met een interieur uit de jaren 80. Die schepen hebben allerlei pijpjes en aansluitingen her en der, die moet je eerst op een centraal punt bij elkaar laten komen. Ook moet je een verzameltank zien te maken. Van daaruit kan je dan naar de riolering pompen. Daarvoor moet je het hele interieur openbreken. En de ruimte kan een probleem zijn. Dit is het grootste schip in de haven; kleine schepen hebben geen ruimte voor een vuiltank.”
Zelf zien ze de kwaliteit het water ieder jaar verbeteren. “Ik ben geen bioloog, maar jaren geleden heeft Croda het water onderzocht. Ze waren verbaasd over de hoeveelheid leven dat in het water werd aangetroffen.” Er ligt af en toe wel vuil in het water. “Sinds er geld wordt gevraagd voor plastic tasjes, zie je ze bijna niet meer in het water. En nu op kleine plastic flesjes statiegeld zit, zie je die ook steeds minder. Nu de blikjes nog.”
Droogtoilet, geen chloor
De familie doet er zelf van alles aan om zo min mogelijk het milieu te belasten. “Wij hebben, net als een aantal andere bewoners, gekozen voor een droogtoilet.” Een droogtoilet verbruikt geen water en de urine en ontlasting worden in het toilet van elkaar gescheiden. De zak wordt regelmatig vervangen en gaat met het afval mee. “De urine gaat naar de hoofdtank. Net als het water uit de keuken, de douche en de wasmachine. Dat gaat overboord. Maar we denken heel bewust: we gebruiken alleen biologische middelen en geen enkele bewoner gebruikt bijvoorbeeld chloor.”