Scheepsrestaurateurs: “Een monument verziek je niet”
Joram en Niko lassen, klinken en timmeren al ruim vijftien jaar voormalige vrachtschepen, viskotters en sleepboten om tot varende woonschepen. De haastige klant beseft niet altijd hoe ingewikkeld dit is. “In een schip is niets recht, haaks of symmetrisch.”
Een schip als werkplaats, dat heeft zijn voordelen, grijnst Joram Lehmann (50). Hij loopt in zijn blauwe overal over de smalle loopplank vanaf de kade naar zijn Madrigale, een 39 meter lange Nederlandse spits. “Onze klanten liggen langszij, dus bewegen we bij getijdenwater met ze mee. Met een loods aan de kade zou ik steeds met mijn ijzerwerk drie meter naar beneden moeten springen bij laagwater. Of omhoog lopen bij hoog water.”
“Het is wel veel klauter- en tilwerk”, zegt Niko Hoogstad (41), wiens schip (de ‘Janssen 57’, 32 meter lang), waar hij werkt én woont, in het verlengde ligt van dat van Joram. “Je knieën en rug gaan eraan, want je moet steeds naar boven en beneden, erop en eraf. Maar vind maar eens een betaalbare loods aan het water.”
De beide mannen wonen en werken in hun hobby: varend erfgoed. Op het water van de Oude Haven in hartje Rotterdam, ingeklemd tussen andere schepen, aan de voet van Het Witte Huis, ‘Europa’s eerste wolkenkrabber’, omgeven door restaurants, uitgaanscentra, de befaamde woonkubussen en andere woningen, restaureren ze historische schepen en bouwen voormalige vrachtschepen, viskotters en sleepboten om tot woningen.
– Samen sterker
Joram doet het ijzerwerk, Niko het hout (‘inclusief keuken, kasten, techniek, leidingen, rioolwerk en pompen’). Handig, om zo naast elkaar te liggen. Want het ijzer- en houtwerk komt heel nauw.
Joram begint en plaatst de bevestigingspunten waar Niko met hout op aansluit. Zoals van de houten stuurhut, die een onderbouw van staal heeft. Ze meten alles zelf, ter plekke, een architect komt er nauwelijks aan te pas. Al het materiaal gaat over de loopbruggetjes of door het dak. Regen of geen regen. Joram, droog: “Het zou ook wel eens handig zijn om een vorkheftruck gewoon naar binnen te kunnen rijden. Maar dit geklauter houdt ons wel jong.”
Lees het uitgebreide artikel op de bron: de Zaak
Foto’s: Eva de Jong