Stichting Carlot koopt Directeur A.J.M. Goudriaan

21 oktober 2025

Naast zijn grote zus Carlot lijkt de Directeur haast een speelgoedbootje. De twee liggen zij aan zij in de Oude Veerhaven van Terneuzen. Allebei oude, historische reddingboten.

Directeur A.J.M. Goudriaan, zoals het kleine reddingbootje officieel heet, is de nieuwste aanwinst van de Stichting Carlot. Voor de leden van Stichting Carlot is de Directeur ook echt een leuk speeltje, maar de nieuwe aanwinst heeft ook een belangrijke taak: laten zien dat de stad een rijk, maritiem verleden heeft.

Penningmeester Frank Pot aan het roer van de A.J.M. Goudriaan

Frank Pot neemt plaats achter het roer van de kleine reddingboot. Achterop wappert de Nederlandse vlag in de wind. Op de zijkant prijken de naam A.J.M. Goudriaan en de letters ZHMRS. Zo wordt duidelijk dat de boot ooit is gebruikt door de Zuid-Hollandsche Maatschappij tot Redding van Schipbreukelingen.
De Goudriaan is gebouwd in 1954 en had als standplaats Hoek van Holland. “Hij is altijd gebruikt als bijboot om wandelaars van de pier af te halen of in de Maasvlakte te varen waar andere reddingboten niet bij konden.”

Hoeveel reddingen hij precies heeft verricht, is niet bijgehouden. Maar bijzonder is hij wel: “Er zijn niet veel boten van de zuidelijke reddingmaatschappij in omloop. Maar we werden getipt dat er in Sneek één te koop lag. Dus die zijn we gaan halen.”

Verlanglijstje

Pot is blij dat de stichting eindelijk een ‘zuid-boot’ in handen heeft. Tot 1989 waren er twee reddingmaatschappijen in Nederland. De Zuidelijke (Rotterdam) en de Noordelijke (Amsterdam). De Carlot, de eerste boot van de stichting, is een ‘noord-boot’. “Een zuid-boot stond al heel lang op ons verlanglijstje”, aldus Pot.

Na zijn carrière bij de reddingmaatschappij is de Goudriaan flink verbouwd en kreeg zelfs een overkapping. Die gaan de leden van de stichting er weer afhalen, waarmee de boot in ere wordt hersteld. Varen doet ze nog prima. “De oude techniek zit er nog wel in”, zegt voorzitter Danny Dieleman trots. Hij is blij met de verdubbeling van het aantal boten van de stichting. “Terneuzen wordt in mijn ogen onderschat als het gaat om nautische geschiedenis. Terwijl hier toch veel is: binnenvaart, zeevaart en er heeft hier ook een schippersinternaat gezeten”, zegt hij.

Erfgoed, geen ‘sterfgoed’

*De Directeur A.J.M. Goudriaan in 1954 ©KNRM*

Door meerdere historische boten naar de haven te halen, worden mensen die langslopen herinnerd aan die maritieme geschiedenis. “Als er geen mensen opstaan die daar wat aan doen, wordt het geen erfgoed, maar sterfgoed. Dat zou zonde zijn.” Ook vindt hij het belangrijk dat er iets is waar zeelui op terugvallen. “De vrijwilligers bij ons hebben vaak gevaren of hebben een andere maritieme achtergrond. De zee blijft altijd trekken. Zo vinden ze elkaar hier en wordt er ook kennis overgedragen aan jongeren die zich interesseren in de scheepvaart.”

De komende tijd zijn de leden nog wel bezig met het herstellen van de Goudriaan. Ze zijn nog op zoek naar oude tekeningen van de boot die daarbij kunnen helpen. Het is de bedoeling dat hij daarna, net zoals zijn ‘zus’ Carlot, waarmee het allemaal ooit begon, gaat varen en geïnteresseerden meeneemt.

Wishlist

Toch wordt er ook al gefantaseerd over de volgende boten die de stichting op de kop wil tikken. Zowel Pot als Dieleman heeft een verlanglijstje. “Een grote zuid-boot”, zegt Pot. Voor Dieleman hoeft het niet per se redding-gerelateerd te zijn. “We hebben in Terneuzen ook een werf gehad”, doelend op de Terneuzensche Scheepsbouw Maatschappij (TSM). “Het zou mooi zijn om een TSM-boot te hebben, of een sleepboot, patrouilleboot… als het maar karakteristieke schepen zijn.”